İNSANOĞLU

İnsan, insanı tanımak istemiyor artık.
Hırsları uğruna yarı yolda bıraktıklarını görünce ve yapılan iyiliklerin değerinin bilinmediğini fark edince, hayrete düşüyor. Sonra çareyi başka alanlarda arıyor; mesela piyanoda, sporda ya da saatlerce kitap okumakta…

Çünkü artık farkındadır insan; gayesi sadece çıkar, menfaat ve para olan insanlardan uzak durulması gerektiğini hüsranla öğrenmiştir. Bu fark ediş acı verse de, kendine bir ders edinmiştir.

Yeni insanlarla samimiyet kurma isteği, ne kadar acı verici olsa da bir o kadar gerçektir. Bunlar, saf olmanın bedelidir. Karşısındakini saf sanıp her şeyi yapabileceğini —hatta ihanet edebileceğini— düşünenlerin varlığı, insanı insandan soğutmuştur.

Ne yazık ki, geçmişte nasılsa insan yine kendine yakışanı yapmaya devam etmiştir.
Acaba insanı Tanrı mı böyle yaratmıştır, yoksa şeytan mı yoldan çıkarmaktadır?
Bu, tarihler boyunca bilemeyeceğimiz bir bilmecedir…