Haykırış

Ah be kadın..
Yaptın mı kendine zarar.
Ruhun ezildi mi umarsızca..
Onca emeğe karşın İsmin anılmadı mı yine!!
Öyle anlar vardır ki..
Haykırmak istersin..
Sen mağdur olursun, onlar haklı.
İnsan oğlu konuşur egosuyla.
Şakır bir bülbül gibi.
Doymazlarda günah keçisi göstermeye kadını.
Ah be kadın!!
Sevdin mi yine baban gibi insan oğlunu.
Kaçmak istedin, ölmek istedin, çözüm oldu mu!
Herşeye de bulmuşlar mı seni sebep.
Bitmez bu devir, kadın.
Sen güçlü ve cesur olmadıkça, okuyup öğretmedikçe,
Özünü bulmadıkça
Ah be kadın biter mi sandın!
Bitmez Kadın bitmez!
Kadın kadının düşmanı değil, dostu olduğunu bilmez de,
İnsan oğlunu dost beller ise ah be kadın kim ağlasın senin haline.
Sen düşünmedikçe kendini,
Kendini yok sayarak var olamayacağın gibi,
Yaşa, inadına,
Gül cesurca,
Kendine ait bir kahkahan olsun,
Yalnız bir köşen olsun.
Dökülsün dizelere.
Söyleyebileceğin bir şarkın olsun.
Korkusuzca bağır ve bul artık kendini.
insanoğlunun varlığının temel taşısın.
Bir ruhun olmalı, kırılmış dökülmüş parçalardan arınarak…
Ruhunu besle.
Tohumlarını dökmelisin toprağa..
Toprağın dili olmalısın.
Ah be kadın..
Paylaşım varsa sendedir. Özgünlük varsa sendedir kadın.
Varlığın yaşamdır.
Yaşam ise sen.
Emekçi kadınlarımıza